Jan Marek Róża Lajourdie – (1797-1881). Urodził się w Narbonne we Francji. Inżynier hydrolog. Po przybyciu do Warszawy w 1827 roku budował bulwar na Solcu, Kanał Augustowski a następnie w latach 1836-38 most w Płocku. Był to most pływający, tzw. łyżwowy wykonany z drewna. Długi na 635 metrów, szeroki na 14 metrów, czynny był od wiosny do jesieni, w zimie wprowadzano go do pobliskiego basenu portowego w Radziwiu. Służył blisko 50 lat, kiedy wymieniono go na nowy pontonowy. Po wybudowaniu Lajourdie mianowany został inżynierem konserwacji mostu, a w roku 1841 inżynierem Wisły. Obserwował tę ukochaną przez siebie rzekę, dużo czytał, sprowadzał specjalistyczną literaturę. Owocem tych zainteresowań jest dzieło pt.: „Regulacja Wisły”. Zawiera ono spostrzeżenia dotyczące wylewów Wisły, natury jej brzegów i podaje sposoby ich ochrony. Zwraca w nim uwagę na ogromną rolę gospodarczą, jaką Wisła mogłaby pełnić.
W Radziwiu mieszkał aż do swojej śmierci. Dom wielkiego inżyniera stał na najwyższym wzniesieniu Radziwia. Był duży, otoczony wspaniałym ogrodem, do którego krzewy i kwiaty sprowadzał z Francji i innych krajów Europy. Przy moście zaś, tu gdzie jest obecnie rondo noszące jego imię, założył ogród angielski. Zachowały się dwie miniaturki akwarele wykonane przez niego. Dorobił się sporego majątku, posiadał w Radziwiu warsztaty budowy statków i berlinek. Tu też znajduje się jego grób odnowiony przez księdza prałata Aleksandra Strużyńskiego.
Miłośnik Wisły, przyrody i wielki humanista – to słowa z płyty nagrobnej.
|