Stanisław Nowak (1895-1942)

Ksiądz rzymsko-katolicki z diecezji płockiej. Urodzony 4 listopada w Radziwiu koło Płocka. Syn Szymona i Ludwiki ze Śliwińskich. Po ukończeniu szkół w Płocku i Gostyninie, a następnie Liceum Diecezjalnego w Płocku wstąpił do miejscowego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 25 maja 1921 roku. Przez 10 lat był wikariuszem w Pułtusku, a od 25 września 1930 roku proboszczem w Dulsku koło Dobrzynia nad Drwęcą. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do armii polskiej w charakterze kapelana. Po kapitulacji uniknął niewoli i powrócił na probostwo. 21 października tegoż roku został aresztowany przez miejscowych kolonistów niemieckich i wydany gestapo w Rypinie. 30 października 1939 roku uwięziony wraz z grupą księży z powiatu rypińskiego w klasztorze w Oborach. 22 lutego 1940 roku został wywieziony do więzienia w Grudziądzu, a w marcu tegoż roku do obozu koncentracyjnego w Stutthofie. 10 kwietnia znalazł się w obozie w Sachsenhausen, a w grudniu w obozie w Dachau, gdzie otrzymał numer obozowy 22484. Na skutek skrajnego wyczerpania ciężką pracą i z głodu, utracił zdrowie. Został zakwalifikowany do grupy inwalidów i 12 sierpnia zamordowany w komorze gazowej. Ciało jego spalono w krematorium.

źródło: "Ks. Stanisław Nowak proboszcz parafii Dulsk" - W.Jezusek; MPP 1949, nr 11, 12;