Urodził się 4 listopada 1879 r. w Radziwiu. Był synem Szczepana i Marianny z Dorobków Uczył się początkowo w Gimnazjum Gubernialnym w Płocku, a od klasy VII w gimnazjum w Łodzi, gdzie w 1900 r. otrzymał maturę. Był organizatorem tajnego koła samokształceniowego. Za tę działalność został aresztowany i przez pewien czas więziony ( 1900 r.).Studia wyższe w zakresie matematyki i fizyki odbył na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów był aktywnym działaczem Bratniej Pomocy Studentów oraz członkiem ,,Zetu’’. Brał bardzo czynny udział w strajku szkolnym 1905 r.
Pracę nauczycielską rozpoczął w gimnazjum prywatnym w Łowiczu.
W 1909r. został zaangażowany na nauczyciela matematyki i inspektora Gimnazjum Polskiego PMS w Płocku. Już w pierwszym roku działalności wraz z dyrektorem Dąbrowskim przyczynił się do podniesienia dyscypliny i porządku w szkole. W uchwalonym przez Radę Opiekuńczą regulaminie Gimnazjum Polskiego czytamy: ,,Inspektor Gimnazjum czuwa nad porządkiem w szkole i postępowaniem uczniów poza szkołą, stosowaniem się uczniów do regulaminu szkolnego, przyczem ma prawo ma prawo do wymierzenia kar dyscyplinarnych do czterogodzinnego aresztu włącznie. Kary wyższe wymierzane będą przez Radę Pedagogiczną. Decyzja inspektora co do wymierzania kar dyscyplinarnych ulega na żądanie dyrektora Rady Pedagogicznej, jednakże podlega bezzwłocznemu wykonaniu.” W następnych latach, przy niezwykłym liberalizmie dyrektora Grabowskiego w sprawach dyscypliny i karności w szkole, praca Inspektora Mierzejewskiego była szczególnie odpowiedzialna. Obdarzony dużymi zdolnościami, młody, energiczny, znający doskonale miejscowe stosunki jako mieszkaniec Radziwia, osiągnął znaczne efekty w zwalczaniu nałogów i przejawów demoralizacji wśród młodzieży. Szczególnie zwalczał modną wówczas grę w bilard, bardzo odciągającą uczniów od nauki. Postępował konsekwentnie, ale sprawiedliwie. Był postrachem sztubaków mających różne ,,grzechy” na sumieniu. Nie zawsze karał. Czasem uczniowie dopiero po pewnym czasie dowiadywali się, że ich wykroczenia okryte, jak mniemali, tajemnicą, były jednak znane inspektorowi. Niełatwo było przechytrzyć "Szczepka"- takie przezwisko miał Mierzejewski. Do dziś krążą na ten temat legendy.
Był i ambitnym nauczycielem matematyki. Prowadził lekcje interesująco, wykładał jasno i zrozumiale, wdrażał uczniów do samodzielnej pracy. Jego uczniowie wynosili ze szkoły gruntowne przygotowanie z tego przedmiotu. Jak pisze Al. Maciesza "...bardzo dobry i wymagający nauczyciel wykształcił zastępy dzielnych matematyków".
Po aresztowaniu i uwięzieniu przez Niemców dyrektora Grabowskiego w styczniu 1916 r. K. Mierzejewski pełnił do końca r. szk. 1915/16 obowiązki dyrektora Gimnazjum.
W czasie pracy w szkole związał się ze Stronnictwem Narodowej Demokracji. W znamiennych dniach listopadowych 1918 roku brał czynny udział w działalności Straży Bezpieczeństwa na terenie Płocka. Dnia 26 stycznia 1919 r. odbyły się pierwsze po uzyskaniu niepodległości wybory do sejmu. Jeden z 6 mandatów okręgu płockiego przypadł Karolowi Mierzejewskiemu, wybranemu z listy chrześcijańsko-narodowej. Na czas posłowania inspektor Mierzejewski otrzymał urlop w Gimnazjum. Sprawując mandat poselski, był członkiem Komisji Oświatowej i Aprowizacyjnej. Po raz drugi uzyskał mandat w 1922 r. z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. Pracował w Komisji Oświatowej, do Walki z Drożyzną oraz Komunikacyjnej. Występował kilkakrotnie na plenum sejmowym. W 1925 r. głosował za uchwaleniem ustawy o reformie rolnej. Po wygaśnięciu mandatu poselskiego w 1927 r. zrezygnował z pracy nauczycielskiej i zajął się własnym gospodarstwem rolnym w Żernikach pod Płockiem. W grudniu 1939 r. został aresztowany przez Niemców. Dzięki staraniom rodziny został zwolniony. W obawie przed ponownym aresztowaniem opuścił Płock i zamieszkał w Cekanowie koło Płocka, gdzie zmarł 3 kwietnia 1942 r. Pochowany na cmentarzu w Radziwiu. Odznaczony Krzyżem Walecznych 10 kwietnia 1921 roku w Płocku przez Józefa Piłsudskiego za udział w obronie Płocka przed bolszewikami. Syn Karola, Tadeusz brał udział w Powstaniu Warszawskim w 1944 roku.
źródło: Nauczyciele "Jagiellonki" 1906-1981, zebrał i opracował Ryszard Ołdakowski, Płock, czerwiec 1981