Franciszek Flaczyński (1881-1942)

Ksiądz, urodzony 29 stycznia 1881 roku w Radziwiu. Jako jeden z najzdolniejszych alumnów Seminarium Duchownego w Płocku przed jego ukończeniem wysłany na studia do Akademii Duchownej w Petersburgu gdzie otrzymał stopień magistra teologii i wyświęcony na kapłana w r. 1906 oddał się pracy nauczycielskiej jako prefekt i profesor Seminarium Duchownego i sekretarz konsystorza w Płocku, a następnie prefekt w Pułtusku. Oddany szkolnej młodzieży, pokrywał często po cichu jej wpisy ograniczając swoje potrzeby do minimum. Brał udział w układaniu wzorowego katechizmu diecezjalnego, na kursach diecezjalnych dla duchowieństwa wygłaszał referaty pedagogiczne i teologiczne. Od r. 1920 przeszedł do duszpasterstwa parafialnego jako dziekan w Mochowie, za wzorową pracę odznaczony kanonią kolegiaty pułtuskiej.
W r. 1929 powołany do Seminarium Duchownego na wice-rektora i profesora teologii moralnej, został zarazem aż do końca diecezjalnym kierownikiem konferencji dekanalnych duchowieństwa; organizował programy tych kwartalnych duszpasterskich zebrań w diecezji, przyczyniając się do pogłębienie wiedzy teologicznej i metod duszpasterskich wśród duchowieństwa diecezji płockiej. Po roku wrócił na probostwo w Baranowie na Kurpiach (1930-1935) skąd opisywał zwyczaje kurpiowskie w artykułach zamieszczanych w Głosie Mazowieckim w Płocku. Trwałe ślady pracy duszpasterskiej zostawił w Szwelicach, Różanie, Baranowie i Skrwilnie. Ogłosił broszurę pt. Przedsmak wojny (W.1914, s.64), powieść osnutą na tle redukcji jezuickich: Tajemnice Paragwaju, drukowaną w tygodniku "Mazur" w Płocku (roczn. 1912-14), Niepokalana Bogarodzica Maryja (Płock 1926); Ofiarne życie Jezusa Chrystusa (Plock 1932, s.141); obydwie książki są w użyciu kościelnym jako czytanki na maj i czerwiec; droga krzyżowa dla kapłanów pt. Juxta Crucem (Płock 1933); tłumaczenie z niemieckiego Brorsa S.J. 2 tomy pt. "Prawda" oraz z francuskiego dzieło teologiczne ks. J. Grimala S. M., pt. "Jezus Chrystus Kapłan i Ofiara" Płock 1940.
W Skrwilnie uwięziony 22.IX. 1939 i wywieziony z duchowieństwem dekanatu rypińskiego, internowany był w Oborach, Grudziądzu, przeszedł obozy w Stutthofie, Sachsenhausen i Dachau, wreszcie został otruty w komorze gazowej pod Lincem 21.VI.1942.
Przez cały czas słaby fizycznie wysoko stał duchowo, krzepiąc wywiezionych razem księży płockich.

oprac. Bogusław Osiecki na podstawie Działu Zbiorów Specjalnych TNP